شومینه روشن است

کسی نیست تا بسپارمش تا رهایش کنم اینجا خلا است هیچ هیچ کس نیست. هیچ چیز... ... شومینه روشن است...

تو زندگی همه چی باشه و حس شادی نباشه، اون همه چیز هیچ اهمیتی نداره.  همه تلاش ها برای داشتن هم، به خاطر کسب شادی از طریق داشته هاس. ولی افسوس هیچ کمکی نمیکنه.  حس شادی چیزی نیست که بتونی به دست بیاری. یا به صورت عطیه به عنوان ژن یا تربیت و محیط و والدین مناسب بهت داده میشه یا داده نمیشه و اگر ندن، یعنی ندادن. یعنی نیست نگرد.  تسلیم شو. کاری ازت برنمیاد. تسلیم شو. زور روح غمگین تو خیلی بیشتر از تلا شومینه روشن است...ادامه مطلب

احترام گذاشتن به ديگران برعكس تصورات ما خيلي هم كار راحتي نيست. 

به اينكه كجايي اند و چه فرهنگي دارند. چه استعدادي دارند، چه توانمندي، چه علاقمندي... فارغ از شباهتهاشون با ما.

ما معمولا عادت داريم در قضاوت هامون ديگران رو با خودمون بسنجيم و مدام در عمق وجودمون در حال تحقير ديگرانيم. البته اگه خيلي مودب باشيم و بلند ابرازش نكنيم. 

جايگاه آدمي رو فقط و فقط خداست كه مي تونه قضاوت كنه. خداوند به معني موجود كامل بي نقص.

شومینه روشن است...

  امروز تولد توست البرز و من دنبال جایی بودم که برای تو چیزی بنویسم که جایی ثبت بشه و بمونه تا وقتی بزرگ شدی حال امروز مامان رو بدونی. مدتهاست که نمی نویسم و این یکی از تغییرات من بعد تولد تو بوده.  پسر عزیزم! تمام تنم پر از حس دوست داشتنته. می دونی؟ تو خیلی کارها با من کردی. تو بار سنگینی از مسئولیت به روی من گذاشتی و تمام ابعاد زندگیم رو محدود به شرایط خودت کردی. یه راهی رو میرفتم که نمی دونم کجاهای مسیر بودم که دستم رو گرفتی و فرستادیم سر جاده و گفتی از اول!! اگه مردی از اول با وجود من راه بیفت ببین تا کجا میرسی. و سخت بود. همه چی! از راه معنوی تا مادی.. همه چی با بودن تو سخت تر شد. خیلی سخت تر! اما جالبه! همه چی انگار تازه درست شد. انگار همه چی رفت سر جای خودش. البرز! مامان تا خرخره به تو مدیونه. تا بی نهایت ازت سپاسگزارم که فرزندی من رو پذیرفتی. پاهای کوچولوت رو میبوسم که پا به خونه من گذاشتی. تو نمی دونی تا بی نهایت قلب من ادامه داری.  پسرم من خیلی کتاب میخونم و پرس و جو میکنم که مامان خوبی باشم ولی گاهی اشتباه میکنم و گاهی اشتباه های بزرگی میکنم. و می دونم همه این اشتباه ها روی شومینه روشن است...ادامه مطلب